نظر مهدی هادی پور برای کتاب سایه‌های میان ما

کتاب قشنگی بود و البته متفاوت. شخصیت پردازی و پیچیدگی های داستانی خیلی خوب و ظریف بودن و خواننده رو متعجب میکرد در اخر داستان بخاطر حقایق. این مسئله که با گذر زمان احساسات آدمها نسبت بهم عوض میشن هم در داستان دیده میشد. شخصیت مرد اصلی داستان یعنی کلایاس بخاطر ترس هاش نمیتونست ارتباط بگیره و حاضر نبود از محدوده امن خودش خارج بشه اما در آخر بخاطر احساساتش و آدمی که دوستش داشت (عشق) حاضر شد با ترس هاش روبه رو شه و هر خطری رو بپذیره. این مسئله که گاهی ما بخاطر احساساتمون تا چه حد حاضریم پیش بریم، آیا حاضریم خطرش رو بپذیریم و یا از ترس خطرات عقب میکشیم موضوع و درگیری قشنگی بود که در ذهن شخصیت ها بود. داستان این مسئله رو هم مدام ذکر میکرد: برای اینکه دوست داشته بشی (دوست داشته شدنی واقعی و بخاطر خودت) باید اول از همه خودت باشی! نه یه کپی از روی دیگران. کتاب قشنگی بود و پایان خوبی هم داشت. این موضوع که نویسنده علت اسم داستانش رو هم در کتاب به نوعی بیان کرده بود شیوه ای خلاقانه بود. به نظرم هر فرد باید یکبار بخونه این کتاب رو .