نظر امیررضا صحرائی برای کتاب دیوان اشعار شهریار

دیوان اشعار شهریار، فقط یک مجموعه شعر نیست، یک جهان پر از عشق، غربت، ایمان و عشق است. شهریار با زبانی ساده اما سرشار از تصویر و احساس، حرف‌هایی می‌زند که از دل برمی‌آید و مستقیم به دل می‌نشیند. او هم در غزل‌های عاشقانه‌اش و هم در اشعار اجتماعی و آیینی، توانسته میان سنت و نوآوری پلی بزند. از «علی‌ای همای رحمت» که روح آدم را می‌لرزاند تا «آمدی جانم به قربانت» که سرشار از عشق و دلدادگی است، همه و همه نشان می‌دهد که شهریار نه‌فقط شاعر، بلکه روایتگر احساسات یک ملت بوده. زبان او در عین سادگی، عمقی دارد که هر بار با خواندنش معنای تازه‌ای کشف می‌کنی. حتی اگر اهل شعر هم نباشی، چند بیت از او کافی است تا بفهمی با چه روح بزرگی روبه‌رو هستی. دیوان شهریار، هم برای عاشقان ادبیات کلاسیک گنجی تمام‌نشدنی است و هم برای نسل امروز که به دنبال صداقت و شفافیت در کلام می‌گردد. هر صفحه‌اش بوی زندگی می‌دهد و هر بیتش می‌تواند سال‌ها در ذهن بماند.