به به))) مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاهه که هرکدوم به شکلی با زلزله‌ی بزرگ کوبه در ژاپن در ارتباط هستن، ولی نه لزوماً مستقیم. موراکامی طبق معمولش خیلی نرم و بی‌سروصدا می‌ره سراغ لایه‌های درونی آدم‌ها، حس‌ها و ترس‌های پنهانشون.
داستان‌ها بیشتر حال‌وهوای فلسفی و سورئال دارن، یعنی یه‌جورایی واقعی نیستن، ولی آدم رو می‌کشن به فکر. بعضی جاها ممکنه حس کنی "خب که چی؟ " ولی اگه با قلم موراکامی آشنا باشی، می‌دونی که همیشه دنبال جواب مشخص نیست. بیشتر دنبال حس و فضاست.
اگه از اونایی هستی که داستان باید حتماً یه پایان مشخص داشته باشه، شاید این کتاب خیلی راضی‌ت نکنه. ولی اگه دنبال یه تجربه‌ی متفاوتی از داستان‌خوانی هستی، حتماً ارزش خوندن داره.
داستان‌ها بیشتر حال‌وهوای فلسفی و سورئال دارن، یعنی یه‌جورایی واقعی نیستن، ولی آدم رو می‌کشن به فکر. بعضی جاها ممکنه حس کنی "خب که چی؟ " ولی اگه با قلم موراکامی آشنا باشی، می‌دونی که همیشه دنبال جواب مشخص نیست. بیشتر دنبال حس و فضاست.
اگه از اونایی هستی که داستان باید حتماً یه پایان مشخص داشته باشه، شاید این کتاب خیلی راضی‌ت نکنه. ولی اگه دنبال یه تجربه‌ی متفاوتی از داستان‌خوانی هستی، حتماً ارزش خوندن داره.