نظر کوروش مرندی برای کتاب گل پسری بسه!

امیدوارم خود نویسنده آقای رابرت گلور و مترجم محترم آقای دانیال نظامی این پیامم رو بخونن.
من هم بمدت ۲۲ سال گل‌پسری بودم که این اواخر فقط فکر خود کشی و حقارت و خود تخریبی بود. ۲۲ سال تمام با مشکلات ناشی از گل‌پسربودن دست و پنجه نرم میکردم. شاید از ۵ سال پیش بالغ بر ۸۰ کتاب انگیزشی و روانشناسی موفقیت و خودشناسی و... میخوندم اما هییییچ‌کدومشون تاثیری نداشت (اینکه روانشناسی زرد بودن هم بی تاثیر نبود). بعد از خوندن این کتاب‌ها همچنان احساس میکردم هیچ چیزی تغییری نکرده. بمدت پنج سال از سمت خانواده و فامیل و دوست طرد میشدم و کسی منو آدم حساب نمیکرد.
ای کاش واقعا همون پنج سال پیش با این کتاب آشنا میشدم و میخوندمش و متوجه میدشم بزرگترین و بزرگترین و بزرگترین ایراد من، سندرمی هست که از بچگی باهاش بزرگ شدم. سندرمی که بیشتر یه غده سرطانی برای جوونای ایرانه (مطمئنم تعداد گل‌پسرها توی ایران خیلی بیشتر از جاهای دیگست). و الان به نویسنده محترم آقای رابرت گلور میگم: من کوروش ۲۲ ساله از ایران زندگیم رو مدیون شما و تحقیقاتتون و این کتاب باارزشتون هستم.
الان بعد از ۵ سال افسردگی و سردرگمی با نهایت قدرت به زندگیم برگشتم و به سوی قله‌ی موفقیت در حرکتم. به امید روزی که در حضور شما ازتون قدردانی کنم.