نظر H E برای کتاب صوتی هامون و دریا

درود. کتاب هامون و دریا با نویسندگی و روایت عباس جهانگیریان کتاب خوبی بود. اولین نقطه ی مثبت این کتاب، روایت داستان با صدای شیوا و دلنشین نویسنده بود؛ زمانی که نویسنده کتاب خودش را روایت کند، اصالت و صداقت کتاب حفظ می شود، شفافیت در سبک و زبان به وجود می آید، شنوندگان از احساسات واقعی نویسنده آگاهی یافته و با او همراه می شوند، بار عاطفی و روانی افزایش یافته و داستان دلنشین تر می شود و در نهایت اعتماد ناخودآگاه شنونده نسبت به روایت افزایش می یابد. علاوه بر این، نویسنده، داستان را با جزئیات کامل روایت کرده است، جزئیاتی که دلنشین است، به صورت ناخودآگاه تصور می شود و بسیاری از این جزئیات عشق پاک و بی الایش را به تصویر می کشد. نگار شنونده یک فیلم نامه را می شنود و همین برای من جذابیت ایجاد کرده بود. در این کتاب هامون نمادی از عاشق واقعی است (نخواهم بدن زنده بی روی او جهانم نیرزد به یک موی او (فردوسی)) کسی که حاضر شد به خاطر عشق حتی سخت ترین شرایط را هم تحمل کند، پای پیاده به صحرا برود، سازش که تنها دارایی اش بود را از دست بدهد و تمام همبازی ها و دوستان کودکی اش را از دست بدهد ولی از عشقش دست نکشد. همچنین زردی گرفتن دریا و رفتن خواستگاران به دنبال ماهی و یکی یکی کم شدن آن ها و حتی نقطه ای برادر دریا هم از پا افتاد اما هامون ادامه داد، واقعا نشان از عشق واقعی او بود. اگرچه درخت پیرآباد محوریت اصلی داستان نبود، اما نکاتی را در بر داشت. خود این درخت گنج داستان بود و جواب بی بی به هامون در ارتباط با دخیل بستن به درخت هم جالب بود. ترکیب صدای ساز و آواز زیبا و راوی به جذابیت شنیداری افزوده بود. انگار نویسنده خود بخشی از کتاب را زندگی کرده بود.