بدون اسپویل
این یکی از بهترین آثار مک فادن هست. علت اینکه اینو میگم این نیست که پایان خیلی عجیبی و غریبی داره یا غیر قابل حدسه، بلکه چیزی که این کتابو از بقیه آثار متفاوت میکنه اینه که مک فادن با کمک تخصص خودش آسیب‌های مغزی رو در یک داستان به زبانی ساده و گیرا توضیح میده به طوری که کاملا جذبتون میکنه، علاوه بر این بار احساسی زیادی داره داستانش و خیلی احساسات مختلفی رو درگیر میکنه. در کل یکی از آثاری هست که از مک فادن حتما باید بخونید با اینکه سبکش کمی متفاوته از بقیه کتاب هاش
البته بخوام یکم انتقاد کنم دوست داشتم تلخی داستان یکم بیشتر بود اینطوری کتاب خیلی بیشتر درگیر کننده میشد اما در کل این ایراد بزرگی نیست
منطق داستان هم خوب جلو میره و رضایت بخشه
ترجمه هم خوب و روان بود و از انتشارات کوله پشتی بابت ترجمه‌های خوبش تشکر میکنم
*خطر اسپویل*
مثلا درباره تلخی که گفتم بهتر بود در انتها چارلی به اون پسره نرسه اینطوری خیلی جالب تر بود و واقع گرایانه تر میشد یا اینکه معلولیت بیشتر باقی میموند
اما اینا ایراد خیلی بزرگی نیستن و بیشتر سلیقه‌ای هستن.
این یکی از بهترین آثار مک فادن هست. علت اینکه اینو میگم این نیست که پایان خیلی عجیبی و غریبی داره یا غیر قابل حدسه، بلکه چیزی که این کتابو از بقیه آثار متفاوت میکنه اینه که مک فادن با کمک تخصص خودش آسیب‌های مغزی رو در یک داستان به زبانی ساده و گیرا توضیح میده به طوری که کاملا جذبتون میکنه، علاوه بر این بار احساسی زیادی داره داستانش و خیلی احساسات مختلفی رو درگیر میکنه. در کل یکی از آثاری هست که از مک فادن حتما باید بخونید با اینکه سبکش کمی متفاوته از بقیه کتاب هاش
البته بخوام یکم انتقاد کنم دوست داشتم تلخی داستان یکم بیشتر بود اینطوری کتاب خیلی بیشتر درگیر کننده میشد اما در کل این ایراد بزرگی نیست
منطق داستان هم خوب جلو میره و رضایت بخشه
ترجمه هم خوب و روان بود و از انتشارات کوله پشتی بابت ترجمه‌های خوبش تشکر میکنم
*خطر اسپویل*
مثلا درباره تلخی که گفتم بهتر بود در انتها چارلی به اون پسره نرسه اینطوری خیلی جالب تر بود و واقع گرایانه تر میشد یا اینکه معلولیت بیشتر باقی میموند
اما اینا ایراد خیلی بزرگی نیستن و بیشتر سلیقه‌ای هستن.