این کتاب پر است از شخصیتهایی که فراموش نمیشوند،
آیدین، که میخواهد “بودن” را فریاد بزند و اورهان، که تقدیر را در قالب تعصب و سکوت میپذیرد. هر فصل، ضربهایست به ساز خاموشِ جامعهای که نمیخواهد صدای متفاوتی بشنود بازهم ممنون از مهبد قناعت پیشه، قطعاً اگر مرحوم عباس معروفی عزیز هم کتاب رو میشنید مثل موقع نوشتن کتابش ازش لذت میبرد.
آیدین، که میخواهد “بودن” را فریاد بزند و اورهان، که تقدیر را در قالب تعصب و سکوت میپذیرد. هر فصل، ضربهایست به ساز خاموشِ جامعهای که نمیخواهد صدای متفاوتی بشنود بازهم ممنون از مهبد قناعت پیشه، قطعاً اگر مرحوم عباس معروفی عزیز هم کتاب رو میشنید مثل موقع نوشتن کتابش ازش لذت میبرد.