درود.
اگرچه پیوند ناگسستنی در فضایی شاعرانه و مینیمالیستی (حذف اضافات و با استفاده از جمله‌های خیلی کوتاه، ساده و گاهی حتی ناقص، حس و معنا منتقل بشه) حرکت می‌کند، اما همین فرم باعث شده روایت داستان بیش از حد متکی به حس و تصویر باشه و از انسجام داستانی دور بشه. گاهی انقدر نویسنده درگیر زیبایی زبانی شده که ارتباط عاطفی‌اش با مخاطب را قربانی فرم کرده. انقدر سرد و بی‌جون (گاهی هم چندش آور) بود که حس کردم دارم دفترچه‌ی یادداشت یه آدم افسرده که داره از روش میخونه رو گوش میکنم. این کتاب بیشتر شبیه یک دفتر تأملات ذهنیه تا رمانی که بتونه خواننده را درگیر یک مسیر روایی کند. در نتیجه، برای مخاطبانی که به دنبال خط داستانی، گسترش شخصیت‌ها یا پی‌رنگ منسجم هستند، این اثر ممکن است خسته‌کننده یا حتی نامفهوم جلوه کند.
اگرچه پیوند ناگسستنی در فضایی شاعرانه و مینیمالیستی (حذف اضافات و با استفاده از جمله‌های خیلی کوتاه، ساده و گاهی حتی ناقص، حس و معنا منتقل بشه) حرکت می‌کند، اما همین فرم باعث شده روایت داستان بیش از حد متکی به حس و تصویر باشه و از انسجام داستانی دور بشه. گاهی انقدر نویسنده درگیر زیبایی زبانی شده که ارتباط عاطفی‌اش با مخاطب را قربانی فرم کرده. انقدر سرد و بی‌جون (گاهی هم چندش آور) بود که حس کردم دارم دفترچه‌ی یادداشت یه آدم افسرده که داره از روش میخونه رو گوش میکنم. این کتاب بیشتر شبیه یک دفتر تأملات ذهنیه تا رمانی که بتونه خواننده را درگیر یک مسیر روایی کند. در نتیجه، برای مخاطبانی که به دنبال خط داستانی، گسترش شخصیت‌ها یا پی‌رنگ منسجم هستند، این اثر ممکن است خسته‌کننده یا حتی نامفهوم جلوه کند.