نظر فرزانه احمدی برای کتاب صوتی چهل نامه کوتاه به همسرم

همه چیز عالی بود. موسیقی، احساسات، صدای راوی بیان و کلمات. ای کاش ما در اوایل زندگی اینگونه کتابها رو بخوانیم. کلام نادر پور سرشار از عشق و احترام و ادب بود. درسهای نابی برای تمام ادوار زندگی و تمام انسانها. دغدفه های جالبی داشت. نگاه او به زندگی و مرگ ستودنی بود. احساسات او در مورد عیب جویی، گریه و تاثیر آن بر روح، هنر، ادبیات، موسیقی و وطن و طبیعت فوق العاده بود. برای اولین بار بود که واژۀ بارفتن به معنی بلور به گوشم خورد. از عبارات جالبی مثل نسیم استرس استفاده کرده بود. و چه صادقانه احساسات خودش رو به تصویر می کشید. وقتی در مورد تنگدستی وفقر و فشار بودند، عشق به فریادشان می رسید. شجاعانه کاستی ها و مشکلات رو به گردن می گرفت و موفقیت ها رو مدیون همسرش می دانست. و چه زیبا احساسات یک مرد میانسال و از جوانی گذشته را بیان میکرد. گفته های خودش رو به دیگران ارجاع میداد و کلام ارزشمند دیگران رو می ستود مانند گفتاری از آندره ژید و سهراب در مورد گریه. و آرزویش شادمانی همسرش و دیگران حتی در ورای مرگش داشت. قابل ستایش بود به خاطر احساسات پاک و زبان سرشار از عشق و احترام و نگاه زیبا به زندگی و خوشبختی و اهمیت در زمان حال زیستن. و به قول خودش کلامی بود برای دیگران تا بهتر بیندیشند. روحش شاد و قرین رحمت خداوند.