نظر راحله حسامی برای کتاب صوتی گوژپشت نتردام

نیمه اول داستان سرشار از مطالب تاریخی و معماری است که نشانگر علاقه شدید ویکتور هوگو به فرانسه و بالاخص پاریس است. او با دقت بی نهایت و با ظرافت کامل با دیدی فلسفی معماری و ساخت و سازها در پاریس را توصیف می‌کند که شاید برای شنونده‌ای که فقط به دنبال رمان است خسته کننده باشد. ولی چنانچه حوصله کنید کاملا می‌توانید پاریس را تجسم کنید. شهر قدیم و جدید و بخش مرتبط کننده آن‌ها به هم. توصیف کارگزاران و بی لیاقتی بخش اعظم آن‌ها و دریافت پست بر اساس لطف پادشاه و ارتباطات بخش جالب دیگر داستان است. همچنین تغییراتی که با ایجاد صنعت چاپ در عقاید مردم پیش خواهد آمد که پیشگویی جالبی از هوگو بود. پس از آن در حقیقت وارد بخش عمده داستان می‌شوید که به جهت حفظ داستان به کلیاتی بسنده میکنم. تخیل بسیار شگرف هوگو و متصل کردن افراد متعدد به هم و مشخص شدن سرانجام آن‌ها به گونه‌ای که انتظار ندارید از ظرایف و توانمندی ویکتور هوگو است. بیان دقیقا احساسات خوبان و بدان چنان زیباست که گاه دلت برای پست ترینشان می‌سوزد و در حقیقت به این نکته میرسی که هیچ کس سیاه یا سفید مطلق نیست. هر انسانی طیفی از رنگ خاکستری دارد که با کنترل روحش می‌تواند متمایل به بدی یا خوبی شود. بیان احساسات ناب انسانی آدمی را به شدت دچار رقت قلب می‌کند. بیش بادا