نظر آذرخش برای کتاب تاریخ سیاسی ایران باستان

هیچ حکومتی بی عیب و نقصِ مطلق نبوده و نخواهد بود، هر حکومتی خود رو والاتر و برتر از سایر حکومتها میدونه و همینطور هر دینی. در وهله ی اول بقاء هر حکومتی برای حکام در اولویت میباشد و حکامِ سیری ناپذیرِ قدرت طلب برای حفظ بقا دست به هر اعمالی که لازم باشه میزنن، حتی شده پنهانی که وجهه شون خراب نشه، حقوق انسانی همواره باید در نظر گرفته بشه اما منافع به ناچار و در خیلی موارد و به عمد اجازه دیده شدن نخواهند داد. زشتیها نیز همواره وجود داشته و زیباییِ مطلقی هم وجود نداشته و نخواهد داشت. چه در یهود چه در اسلام، چه در مسیحیت و غیره. حالا تاریخ هر چه که میخواد باشه. با سپاس.