نظر صدیقه محمدی برای کتاب بلوتوث (داستانی کوچک برای کودکان سرطانی)

داستان که از نظر ادبی و کتاب شناسانه و اصول داستان نویسی حرف خاص و منحصر به فردی نداره، نویسنده صرفا یک ایده برای داستان در ذهن داشته و اون رو بدون هیچ خلاقیت و تعلیق و هیجان و عمق و اصولی که جزو الزامات داستان نویسی هستش به رشته تحریر درآورده، یه امتیاز دادم چون اراده کرده و صرفاً یک حرکتی کرده، ولی خب باید وقت و انرژی و همت می‌گذاشت و اون رو به ظرافت‌های هنری و داستانی می‌آراست حتی از یک پاورقی مجله هم ضعیف تر بود