نظر سما جعفری برای کتاب صوتی ژانوار

به شخصه کلا این سبک داستان‌های گنگ و مبهم را نمیپسندم. ابهام در بعضی داستانها به حدی هست که مخاطب متوجه نمیشود دیالوگ‌ها از زبان چه شخصیتی گفته میشود، خصوصا که گوینده فقط یک نفر است. یا گاهی حتی جنسیت کاراکتر اصلی داستان قابل تشخیص نیست. انگار نویسنده دارد افکار و تصورات ذهنیش را برای ما تعریف میکند و خودش هم دقیق آن‌ها را به خاطر نمیاورد و در این میان قسمتهایی از داستان گم شده است. داستان شربت آبلیمو را بیشتر از بقیه داستانها دوست داشتم. علت تکرار حضور صاریغ در چند داستان را هم متوجه نشدم. ظاهرا نویسنده به این حیوان خیلی علاقمند است!