نظر Mahnaz teimoury برای کتاب هفت روز با یک روح

باید بگم رمان یکی از راه های انتقال احساسات است. نویسنده برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و داستان و رمان همین زبان است. با داستان از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می گیرید و گمشده وجودتان را پیدا می کنید. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که سال ها نویسندگان در داستانشان بازگو کرده اند. داستان معاصر در بند چیزی نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. نویسنده در کتاب هفت روز با یک روح با احساسات خالصش شما را از زندگی روزمره دور می کند و کمک می کند خودتان را بهتر بشناسید. این کتاب زبانی روان و ساده دارد و آیینه ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند. نویسنده به زبان فارسی مسلط است و از این توانایی برای درک حس مشترک انسانی استفاده کرده است.