نظر فهیمه برای کتاب گزیده طنز عبید زاکانی

هر آدمی بخشی از روزش رو میخنده! خنده همه جوره به سراغمون میاد: زورکی، بی اختیار، شیک و مجلسی، صمیمی با همکاری دو ردیف دندون، با صدا و بی صدا، بارها و بارها ولی به چی میخندیم؟! این روزها اینستاگرام و تیک تاک انفجاری از ریلزهای خنده داره ویدیوهای کوتاهی که طنزشون عموما بر اساس حرکات شکل گرفته و فاقد محتوای کلامی ان. کلمات اونقدرها نقش جدی ای ندارن. بیشترشون مربوط به فرهنگ های متفاوتن یا ایرانیزه نسخه های خارجی! اما خنده با کشف اینترنت، شروع نشد! قبل تر از اینترنت هم پیامک ها و فایل های بلوتوثی بساط خنده رو جور می کردن. بنظرم هرچقدر عقب تر بریم، بیشتر به طنز کلامی می رسیم. ما قبل ترها به کلمات و داستان ها می خندیدیم. به چیزی که طنز فارسی باشه، مکتوب، اصیل اما خودمونی. راستش برای یه لبخند عمیق، هیچ چیز بهتر از کتاب های طنز فارسی نیست. طنزهایی که پر از نکته سنجی اند و البته از جنس خودمون هستند. طنزی که به اندازه همسایه کوچه بغلی نزدیک و هم محله است. حتی هم درد و هم درمان خلاصه که از شیرینی نوشته ها و شعرهای طنز فارسی غافل نشیم و این کتاب یکی از بهترین نمونه هاست. چون هم طنز اصیل فارسیه و هم توسط یک آدم کاردست و استاد که تلخ و شیرین و زیر و بم طنز رو میشناسه انتخاب، جمع آوری و بازنویسی شده. این گزیده رو مرحوم استاد زرویی نصر آباد تالیف کردن، روحشان شاد.