نظر عدنان حاجیان برای کتاب صوتی گیاهخوار

در این رمان هیچگاه از دیدگاه یونگ هی نقش اصلی داستان قلم زده نشد و شنونده را تا پایان در انتظار نگرش وی نگاه داشته است، سرگشتگی و حیرانی بشر به قلم کشیده شده بود ولی در نهایت هیچ آسایشی یا حتی تکاملی در تک تک نقش ها ایجاد نشد؛ سرگذشت تمام نقش ها بی سرانجام باقی ماند و احساس تنهایی بشر زیادی پر رنگ بتصویر کشیده شده است. سائق های انسانی و کشش های درونی انسان آنقدر کمرنگ ترسیم شده بود که بنظر می رسید انسان بسادگی می تواند از آن ها و نیازهای مادی و روانی خود دست بکشد! در حالی که انسان ها غرق نیازهای خود هستند. نویسنده نمی خواست هدف یا نگرش خاصی را تلقین یا منتقل کنه و برداشت و قضاوت را بیش اندازه به گردن مستمع گذارده بود لذا برداشت های شخصی از رمان بسیار پررنگتر از هدف نویسنده بروز و نمود دارند. هرچند برداشت آزاد از رمان بسیار ارزنده است ولی نه تا اندازه ای که هدفمندی آن بسوزد و در نهایت خصایص انسانی ارزنده تری در زندگی بشر وجود دارد که در دیگر رمان ها مطرح شده اند، که بنظرم آن ها بیشتر شایسته جایزه نوبل هستند تا این کتاب! ولی توانای نویسنده در بیان ابعاد پیچیده و ناشناخته انسان ها را باید ستود! ضمنا نویسنده بسیار خوب تاثیر هنجارها (که خود دست ساخته بشر اند) را بر روان انسان ها به قلم کشیده و اصلا آن ها را نقد نکرده بود. انسان خود بر علیه سائق های خود قراردادهای تنظیم می کند و نام آن ها را هنجار می گذارد و ذات وجودی خود را از آن هنجارها می رنجاند، خوب و بد و درست و نادرست را برعلیه ذات وجودی خود می نویسد و خود بر علیه آن ها شورش می کند و می تازد. هنجارها بر بروز و نمود پیچیدگی های انسانی لباس محدویت می پوشانند و بشر ذات انسانی خود را نهایتا در خفا بروز می دهید.