نظر یاسمن غفاریان برای کتاب اعترافات

نویسنده، هم در این کتاب و هم کتاب تاوان، نشون میده که حتی کوچک ترین حرف ها و رفتار ها چه تاثیرات وحشتناکی میتونه داشته باشه، اوایل داستان ممکنه فکر کنید که جزییات یا چیزهای بی ربطی گفته شده ولی به مرور و گاها شوکه کننده مشخص میشه که هر کلمه فکر شده بوده و گفتنش خیلی اهمیت داشته، در کل داستان بنظر میاد که معلم موریگوچی، ادم خوبی بوده و فقط میخواد انتقام بگیره و به دو پسر درس بده، ولی از نظر من نویسنده میخواست نشون بده که هر چقدر ادم خوبی باشی، توی شرایط هایی مثل این، میتونی خیلی بی رحم باشی و کارهای وحشتناکی انجام بدی. اخر کتاب که گفت شوخی کردم، کمی گیج کننده بود. در فیلم اقتباسی هم اخرین حرف موریگوچی همین شوخی کردم بود، شاید میخواسته بازی روانی کنه ولی اگر اینطوری باشه در آخر به واتانابه لطف کرده و فقط از شیتامورا انتقام گرفته.