نظر Mahdi Zamani برای کتاب صوتی دنیای قشنگ نو

همه ما ایده‌آل‌هایی در ذهن داریم که ممکن است منبع آن علم، دین، سخن گذشتگان یا حتی کمبودهای زمان کودکی مان باشد. گاهی می‌اندیشیم چقدر خوب می‌شد که دنیایی ساخته شود با ایده‌آل‌ها. چقدر زیبا می‌شد که در جهانی زیست می‌کردیم که برای هر مشکلی راه‌حلی از قبل اندیشیده شده بود. یکی از بهترین مطالبی که با برخورد با آن متوجه اشتباه این خیال شدم کتاب دنیای قشنگ نو از آلدوس هاکسلی است؛
وحشی گفت: راه و روش شما همین است. عوض اینکه یاد بگیرید با هر چیز ناخوشایندی روبرو شوید شرش را از سر خود می‌کنید... نه تحمل می‌کنید نه مبارزه، تنها منسوخ می‌کنید که خیلی آسان است... آنچه شما بدان احتیاج دارید چیزیست که در آن اشک و آه باشد. در اینجا هیچ چیز آنقدرها ارزش ندارد... اصلا صرف نظر از خدا، زندگی پر مخاطره هیچ معنایی ندارد؟... من راحتی را نمیخوام. خدا را میخوام. شعر را میخوام. خطر واقعی را میخوام.، آزادی را میخوام. خوبی را میخوام. گناه را میخوام.
بازرس گفت: در واقع شما دارید ادعای حق بدبخت بودن را می‌کنید. وحشی لجوجانه گفت: خب باشه من ادعای حق بدبخت بودن را می‌کنم. بازرس گفت: صرف‌نظر از حق پیر و زشت و عنینی، حق سفلیس و سرطان گرفتن، حق کمبود قوت لایموت، حق نکبت زدگی، حق زندگی کردن در بیم فردا، حق حصبه گرفتن، حق عذاب کشیدن از دردهای نگفتنی جورواجور. وحشی گفت: من تمام این حقها را ادعا می‌کنم. بازرس شانه بالا انداخت و گفت: مبارکت باشه