نظر فهیمه برای کتاب goodbye mr chips (خداحافظ آقای چیپس)

اولین بار که این کتاب را دیدم_فکر می‌کنم معرفی‌اش را در یک شبکه اجتماعی خواندم_ خیلی از اسم و رنگ و لعابش خوشم آمد، خداحافظ آقای چیپس! نمک این اسم برایم تصوری از داستانی پر شخصیت، پرکشش با طنزی شیرین و‌ملایم بود اما بر خلاف عنوان خلاقانه و خلاصه‌های پررنگ و لعاب معرفی کتاب، بی نهایت معمولی بود، البته شاید بخشی هم مربوط به تفاوت در تصوری باشد که از دبیر و معلم در فرهنگ ما با دیگر کشورها وجود دارد. در واقع متن معرفی‌اش از متن خودش جذاب تر است! کتاب روایتی است از زندگی آقای چیپس، معلمی بازنشسته که تمام دوران بازنشستگی‌اش را به شرح سال‌های حضورش در مدرسه و زندگی فردی خود می‌گذراند و به دلیل علاقه‌ای که به شاگردان و مدرسه محل کار خود دارد جایی همان حوالی ساکن شده است. داستان برای من سکونی دوست نداشتنی و عجیب داشت. اسم چیپس هم یادگاری‌ای است که از مدرسه برای او مانده و‌مثل دیگر خاطراتش حالا آن را هم دوست دارد! راستی ترجمه فارسی این کتاب هم به صورت الکترونیکی هم صوتی موجود است و با توجه به درون‌مایه و‌محتوای ساده کتاب به نظر چندان تفاوتی با زبان اصلی‌اش ندارد (متن پیچش کلامی خاصی ندارد که بخواهد در ترجمه از دست برود!)