نظر محمد باقر عبیری برای کتاب صوتی تسوکورو تاکازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارت او

کتاب دقیقاً همان سبک همیشگی موراکامی است. انسانی که در روزمرگی و تنهایی زندگی مدرن به پوچی اهدافش (ساخت ایستگاه) پی میبرد اهدافی جدید میابد (یافتن دلیل جدایی از دوستان). اما در نهایت داستان همان هدف جدید نیز تنها یک پوچی دیگر به نظر می‌رسد. پس از آن جا داستان وارد حالت سورئالی میشود که واقعیت و خیالش معلوم نیست. درنهایت نیز داستان ناگهان تمام میشود. در حالی که حس می‌کنیم اگر تنها ۵ صفحه ادامه داشت راضیمان میکرد.
به نظر من اوج این سبک در کتاب شکار گوسفند وحشی خودش را نشان میدهد. ولی سایر داستانهای موراکامی هم کم و بیش همین الگو را دارد.
در نهایت اگر این الگوی ژاپنی راضیتان میکند، موضوع داستان جالب است و ترجمه و خوانش هم بسیار دلنشین و روان از کار در آمده. بنابراین خواندن کتاب را حتماً به علاقه مندان سبک موراکامی توصیه میکنم.