نظر علی نوروزی برای کتاب صداهایی از چرنوبیل

تجربه جدیدی از فجایع انسانی و عملکرد دولت‌ها در قبال آن بود. داستانی واقعی از سیاست‌های ریاکارانه حکومت وقت شوروی در کشاندن مردم کشور در اطفای فاجعه و قهرمان سازی به جای شفاف سازی اشتباهات و عدم پذیرش مسئولیت در ایجاد آن بود. این کتاب چراغ راهنمای حکومت‌ها ومردم یک کشور در پیشگیری از این دست فجایع عمدی و سهوی انسانی است. به شرط داشتن گوش شنوا و چشم بینا و درایت در جلو گیری از آن. من نقد خاصی از این کتاب ندارم با توجه به این مساله که آن حادثه در زمان حاکمیت رژیم کمونیستی در کشور شوروی رخ داد و لاپوشانی وعدم شفافیت یکی از شاخصه‌های اصلی این نوع حکومت‌های دیکتاتوری واقعی نه در حرف می‌باشد. چنانچه اگر آن حکومت ساقط نمیشد تا همین حد هم اطلاعات درستی از آن مساله فاش نمیشد. باتشکر