جنیفر کلمنت با قلم فوق‌العاده‌ش، گوشه‌ای از فرهنگ، اتفاقات و رفتارهای مردم آمریکایی رو از زبون دختری به اسم پرل نقل میکرد. روند داستان نرم و عالی بود و واقعا باهاش ارتباط گرفتم. عجایب آدم رو به تفکر وا میداشت، به اینکه چرا همه‌ی مردم این داستان اینقدر عجیب هستن؟ شاید همه‌ی ما عجیب هستیم و عادت‌هامون اگر مثل کسی مانند پرل با دقت بررسی بشه، احتمالا همینطور باشیم؛ تعجب آور، عجیب...
احساسات شخصیت‌ها به خوبی منتقل میشد و پلیدی رو خیلی آهسته و مثل دود سیگارهایی که میگفت، به تصویر میکشید. جزئیات و صحبت‌ها به اندازه‌ی هم بودن و این امکان وجود داشت که بتونیم با شنیدن، همزمان تصاویر توصیف‌هایی که دختر مو طلایی انجام میده رو توی ذهن به وجود بیاریم.
به نظرم این کتاب قسمتی از زندگی‌ای غریب رو نشون میده که باعث میشه از نگاه اون‌ها به وضعیت نگاه کنیم.
به عنوان کسی که کار نقد انجام داده، باید بگم در این کتاب نقصی نمیبینم و جایزه‌ای که گرفته واقعا حقه!
احساسات شخصیت‌ها به خوبی منتقل میشد و پلیدی رو خیلی آهسته و مثل دود سیگارهایی که میگفت، به تصویر میکشید. جزئیات و صحبت‌ها به اندازه‌ی هم بودن و این امکان وجود داشت که بتونیم با شنیدن، همزمان تصاویر توصیف‌هایی که دختر مو طلایی انجام میده رو توی ذهن به وجود بیاریم.
به نظرم این کتاب قسمتی از زندگی‌ای غریب رو نشون میده که باعث میشه از نگاه اون‌ها به وضعیت نگاه کنیم.
به عنوان کسی که کار نقد انجام داده، باید بگم در این کتاب نقصی نمیبینم و جایزه‌ای که گرفته واقعا حقه!