نظر امیررضا فرحی برای کتاب 365 روز بدون تو

این کتاب، یکی از بدترین و پوچ ترین آثار ادبی است که تا به حال مطالعه کرده ام. با وجود اینکه تنها 200 صفحه دارد، اما هر صفحه از آن نهایتا یک جمله عاشقانه و بی معنی را در خود جای داده است. نویسنده این اثر، به نظر می رسد که انگار هیچ توانایی یا خلاقیتی در خلق داستان های پرمعنا ندارد و تنها تواناییش، ترکیب کردن جملات عاشقانه تکراری با یکدیگر است. از اول تا آخر، خواندن این کتاب یک تجربهٔ خسته کننده و بی هدف بود. جملات عاشقانه که نویسنده در آن ها قصد داشته است قدرت عاطفی و عشق را نشان دهد، به جای اینکه خواننده را به جاهای ناشناخته و جدید ببرد، بلکه احساسات سطحی و بدون ارزشی را به وجود می آورد. همانطور که اشاره کردم، هر صفحه از کتاب اینجاست تا ابراز عشق ناموفق و جدایی بی معنی به کسی که نویسنده دوست داشته است. این تکرار مداوم از موضوعات بی ارزش و فقط بر اساس عواطف سطحی، بیانگر ناتوانی نویسنده در خلق داستان های پرمحتوا و جذاب است. علاوه بر این، اسلوب نوشتاری نویسنده نیز بسیار کسل آور و بی روح است. جملات بی انگیزه و بی رنگی که به تنهایی هیچ مفهومی ندارند، برای خواننده فقط یک سر و صدا است و هیچ تاثیری بر وی ندارد. با وجود اینکه کتاب های عاشقانه می توانند احساسات عمیق و پرمعنا را به خواننده منتقل کنند، اما این کتاب نه تنها ناتوان در این امر بوده، بلکه احساسات سطحی و پوچی را به جای احساسات واقعی و عمیق ارائه می دهد. در نهایت، این کتاب هیچ چیز جدید یا مفیدی برای خواننده ارائه نمی دهد و تنها زمان بیشتری از وی می گیرد. این اثر بی ارزش و بی معنا است. در کل این کتاب یکی از بزرگترین تباهی های ادبیات عاشقانه است. نویسنده تنها سعی کرده احساسات شخصی خود را به طرز اذیت کننده ای در کتاب بنویسد.