نظر Parviz Kamrani برای نمایش صوتی در انتظار گودو

در ابتدا یک تبریک جانانه به تیم آوانامه می گویم چه آرمان سلطان زاده، مهبد قناعت پیشه و سایر گویندگان، که اجرایی فوق العاده داشتند و چه تیم تدوینگر کار که با فضاسازی مناسب، موجب گیرایی هرچه بیشتر اثر شدند. در مورد خود نمایشنامه می توان گفت ساموئل بکت کوشیده تا با خلق داستانی نمادین، پوچی زندگی از منظر خودش را نشان دهد. او برای این کار دو شخصیت به نام های ولادیمیر و استراگون را خلق کرده که هیچ کار مفیدی انجام نمی دهند و فقط در انتظار شخصی به نام گودو هستند، در حالی که از او هیچ شناخت و اطلاعات دقیقی ندارند. من با ایده این نمایش و محتوای آن چندان موافق نیستم و قبل از شنیدن اثر نیز، پایان آن را می دانستم و کار را صرفاً به خاطر لذت بردن از اجرا شنیدم. در کل بزرگترین نقطه قوت کار، اجرای حرفه ای هست به غیر از این محتوای چندان جذابی ندارد