نظر اذرخش جاویدان برای کتاب صوتی آبنبات هل‌دار

کتاب خاطرات تکراری دهه شصتی‌ها وقبل تر.. اصلا مهم نبود والدین تحصیل کرده یا بیسواد داشته باشید همه یک سبک تربیتی داشتند تربیت همراه با خرد کردن شخصیت و چندین استخوان فرزند دلبند واقعا خدا نگهدار دهه شصتی‌ها بود وگرنه والدین اونهارو و میکشتن داستان دقیقا خاطرات و شخمم میزنه تمام وقایع عینا در گذشته قدیمی‌ها تکرار شده زنگ خونه هارو زدن وفرار کردن شنیدن جرو بحث والدین سر هیچ.. خواهرانی که برای برادرهاشون زن پیدا میکردن و بچه‌ها از اول صبح تو کوچه بودن تا غروب..... کتک خوردن‌های بجا ونابجا بود همش خاطره بود. کسی توجه نداشت چه بلایی سر شخصیت بچه‌ها میاد.. به نظرم همه چیز عالی بود فقط صدای گوینده برای داستان خیلی سنگین وسن بالاست شور جوانی خوب القا نشده منتها صدا طنین و اهنگ سن شیطنت و نوجوانی ونداره با اینکه خیلی روان خوانده شده منتها تن صدا به نظرم مناسب نیست. برای این سبک داستان قدرتمنده