نظر امیر شیری برای کتاب نشخوار فکری فقیرانه

هیچ کدام از انواع فقر مادی و معنوی مورد تأیید دین مبین اسلام نیستند و جامعه آرمانی از نگاه دین، جامعه ای است که همه افراد جامعه از جهت مادی و معنوی رشد یافته و متمکن باشند. با این حال، اهمیت هر یک از انواع فقر در دین اسلام به یک اندازه نیست و از فقر معنوی به عنوان مشکل بزرگ تر یاد شده است؛ چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «أَلَا وَ إِنَّ مِنَ الْبَلَاءِ الْفَاقَۀَ وَ أَشَدُّ مِنَ الْفَاقَۀِ مَرَضُ الْبَدَنِ وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْبِ أَلَا وَ إِنَّ مِنَ النِّعَمِ سَعَۀَ الْمَالِ وَ أَفْضَلُ مِنْ سَعَۀِ الْمَالِ صِحَّۀُ الْبَدَنِ وَ أَفْضَلُ مِنْ صِحَّۀِ الْبَدَنِ تَقْوَی الْقَلْب ؛ [۱] آگاه باشید که از جمله بلاها فقر است و بدتر از فقر، بیماری بدن و بدتر از بیماری بدن، بیماری دل است و از جمله نعمت های خدا، داشتن مال فراوان است و بهتر از مال فراوان، سلامت بدن است و بهتر از سلامت بدن، تقوای دل است.»