نظر مهدی شربیانی برای کتاب صوتی سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا

از آنجایی که قبلا کافکا در کرانه را با ترجمه مهدی غبرایی خونده بودم، عاشق قلم و افکار هاروکی موراکامی شدم و به خاطر همین با اطمینان و اشتیاق شروع کردم به گوش دادن این کتاب، از همون اول متوجه احساسم بودم که با علاقه و کنجکاوی دارم داستان را دنبال میکنم و رفته رفته برام بیشتر جذاب میشد و از فضای سورئال کتاب حس عمیق واقعی و تأمل برانگیز برایم دست میداد. ولی در اواخر چنان نویسنده منو تحت تاثیر قرار داد که احساس سرخوشی و مستی توصیف ناپذیری بهم دست داد، مثالی که از این کتاب میتونم بزنم اینه که نویسنده تو را از یک راه نامرتبط با خودش میبره به یک سفر ماورای واقعیت و جذاب خیالی و یک لحظه چشم باز میکنی و متوجه میشی به مقصدی رسیده به نام واقعیتِ کمال هستی، و این همه عمر عمیق غرق خواب بودی هر چند که چندین بار بیدار شدی و به سطح اومدی ولی باز غباری که به غلط به روی دنیا پاشیدیم بر روی پلکهای ذهنمون ریختیم و ما را در اشتباه، غرق و گرفتار در خواب کرده، باید بیدار بشویم، هشیار بشویم. این کتاب مارا متوجه خیلی چیزهای که در اطرافمون هست میکنه بیدارمون، آشنامون میکنه با «تمام» جزعیات هستی هر چیزی که هست، وجود دارد، چیزهایی که نمیبینیم، نمیشنویم، بی تفاوتیم بهش، برامون عادی هستن، فکر و تصور نبودش راهم به ذهنمون خطور نداده ایم. وچقدر زیباست لباسهای پرکنده روی زمین، النگوهای نقره‌ای یک رهگذر غریبه، خطوط روی تن لباسهای یک آشنا ناخن گیر داخل قفسه یک ابزار فروش، سایه توپ رها شده، آسمان ابری، آفتابی یا بارانی، صداها و نواهای دور ونزدیک، پلکی که بی اختیار چشم هایمان را می‌پوشاند، کوچکترین محبت‌ها خوبی‌ها و لبخندها... کلمه به کمه کتاب میتواند مارا به فکر ببرد و متوجه زیبایی جهان، هستی، کل، جزء، وجود بشویم