نظر ماریان مهر برای کتاب درس‌های خانم شیمی‌دان

داستان قشنگی در مورد خانمی هستش که با کهنه فکری‌های زمان خودش میجنگه تا به ارزو هاش برسه، در این میانه مجبور به انجام کارهای روتین و زنانه هم میشه و ترکیبی از این روتین‌های معمول زنانه، و ارزوهای بلندپروازانه و در آن زمان مردانه، بافت اصلی داستان رو شکل میده
در کل انسان رو به این فکر وا میداره که موانع امروزی برای رشد هم مانند موانع آن زمان هستش و برای شکستن این حصارها و موانع اولین قدم خواستن اون هدف و بعد اقدام کردنه