سلام
من با نظر دوستان در مورد اینکه آزادی ارگنه از کوه رو به آزادی سیاسی تعبیر کردن موافق نیستم چرا که اگه دقت کرده باشین خود نویسنده هم در متن اشاره به خودکشی، تاریخ انقضا و سقوط کرده و آزادی سیاسی به معنی سقوط و افول نیست
از جان بخشیدن به کوه بسیار خوشم آمد و زیبا بود از اینکه تفکرات قطعه ایی از کوه رو میشنیدم لذت بردم، به نظرم کوه استعاره از خود ما بود و آیدین و کوهنوردها استعاره از مشکلات و دردها و رنجها و سختیها و حتی انسانهایی که بی توجه به ما از روی ما عبور میکنن و ما رو لگد مال میکنن تا به قلههای پیروزی خودشون برسن و ارگنه نماد انسانهای ضعیفی بود که تاب و تحمل ایستادگی در مقابل سختیها رو نداشت و میخواست از این جهان آزاد بشه حالا به هر طریقی
جالب بود حالا میفهمم چرا میگن طرف مثل کوه محکم بود و خم نشد چرا که اگه ما تاب و تحمل ایستادگی در برابر مشکلات را داشته باشیم همچون کوه هستیم اما موقعی که نتونیم سختیها رو تحمل کنیم مثل قطعه سنگی ناچیز میشیم و سقوط میکنیم و دیگه کوه نیستیم، تعبیر نویسنده از تبدیل شدن به قطعه سنگ ناچیز بسیار زیبا بود پس باید در برابر سختیها تحمل داشته باشیم تا مثل کوهی عظیم باشیم نه قطعه سنگی ناچیز
من با نظر دوستان در مورد اینکه آزادی ارگنه از کوه رو به آزادی سیاسی تعبیر کردن موافق نیستم چرا که اگه دقت کرده باشین خود نویسنده هم در متن اشاره به خودکشی، تاریخ انقضا و سقوط کرده و آزادی سیاسی به معنی سقوط و افول نیست
از جان بخشیدن به کوه بسیار خوشم آمد و زیبا بود از اینکه تفکرات قطعه ایی از کوه رو میشنیدم لذت بردم، به نظرم کوه استعاره از خود ما بود و آیدین و کوهنوردها استعاره از مشکلات و دردها و رنجها و سختیها و حتی انسانهایی که بی توجه به ما از روی ما عبور میکنن و ما رو لگد مال میکنن تا به قلههای پیروزی خودشون برسن و ارگنه نماد انسانهای ضعیفی بود که تاب و تحمل ایستادگی در مقابل سختیها رو نداشت و میخواست از این جهان آزاد بشه حالا به هر طریقی
جالب بود حالا میفهمم چرا میگن طرف مثل کوه محکم بود و خم نشد چرا که اگه ما تاب و تحمل ایستادگی در برابر مشکلات را داشته باشیم همچون کوه هستیم اما موقعی که نتونیم سختیها رو تحمل کنیم مثل قطعه سنگی ناچیز میشیم و سقوط میکنیم و دیگه کوه نیستیم، تعبیر نویسنده از تبدیل شدن به قطعه سنگ ناچیز بسیار زیبا بود پس باید در برابر سختیها تحمل داشته باشیم تا مثل کوهی عظیم باشیم نه قطعه سنگی ناچیز