نظر Kiyavash_ برای کتاب بلوتوث (داستانی کوچک برای کودکان سرطانی)

داستان رو دوست داشتم. مختصر و مفید. مخصوصا نام رمان رو دوست داشتم، چون جوری انتخاب شده بود که متن داستان رو لو نمی‌داد. درسته که متن کتاب کم بود ولی به خیلی از نکات و موضوعات اشاره شده بود، مثلا: ۱) درد و رنج بچه‌های سرطانی (لحظه‌ی نفس کم آوردن شادی هنگام همراهی با سرود دسته جمعی) ۲) دغدغه پدر و مادر‌ها برای بهبودی حال فرزندان خودشون و بقیه ۳) امید ۴) تعاون و همدلی ۵) این که بتونی در موقع نیاز و تنگدستی خودت به دیگرون کمک کنی و دریا دل باشی بخش اجرای موسیقی پدر و دختری رو به شدت دوست داشتم. ترجیح می‌دادم که اوج داستان یک خرده بیشتر می‌شد و حتی اتفاقات بیشتری در لحظه‌ی اوج رخ می‌داد. حتی دوست داشتم که دکتر یک کمکی به ماهان می‌کرد تا فقط الکی تعجب کنه و بگه کار شما واقعا بی سابقه است و از این جور حرف ها.