نظر شراره حسینی برای کتاب نفرین صندلی

کتاب بدی نبود. من تا آخر خوندمش. اما کاش یک وقت دیگه این کتاب رو میخوندم چون الان از لحاظ روحی هم حالم خوب نبود و مدام خودم رو تو خونه ایرانیان تصور میکردم و به هم میریختم. اما میدونم که کتاب تخیلی بودش و نمیدونم نویسنده چرا ان قدر اصرار میکرد که این داستان کاملا واقعیه. و این که سخت بود برام اسم ۱۰ نفر و چیزایی که بهشون مربوط میشد رو یادم نگه دارم و اون‌ها رو از هم تفکیک کنم مخصوصا اول های کتاب، اما آخراش بهتر شدم. در کل کتابی بود که تو موضوع خودش موفق بوده اما آخرش غمگین تموم شد و فقط میترا نجات پیدا کرد و بقیه از بین رفتن. کاش دکتر ایرانیان هیچ وقت اون خونه رو به اون آدم های بیچاره نمی‌داد و همون بهتر بود تبدیل به دانشگاه بشه تا این که اون همه آدم قربانی کنجکاوی شن.