نظر حسین جعفری برای کتاب خواجه تاجدار

متاسفانه به دلایلی ما نمی‌توانیم با شخصیت‌های واقعی کشورمان به درستی آشنا بشیم، چرا که نتوانسته ایم وقایع و تاریخ رو به درستی و به دور از تعصب ثبت و ماندگار کنیم، به طوری که در همین کتاب به دفعات این مورد ذکر شده است که حتی در تاریخ ثبت وقایع و جنگ‌ها هم اطلاعات دقیقی در کتب خودمان ثبت نشده یا شاید هم بوده و از بین رفته است، در هر حال پایه‌های تاریخ ما بر اساس نوشته‌های نویسندگان غربی استوار است. فارغ از این‌ها در مورد نحوه ترجمه این آثار به فارسی هم نقد‌هایی به مرحوم ذبیح الله منصوری وارد است، ولی در مقابل از نحوه نگارش این آثار برجسته که به زبان رسا و شیوا و در قالب یک رمان به خوانندگان معرفی شده است هم نمی‌توان گذشت، چرا که باعث افزایش علاقه خوانندگان به آثار تاریخی شده است. در هر صورت برای قضاوته، شخصیت پادشاهان و نحوه عملکرد آن‌ها در طول تاریخ میتوان نکات مثبت و منفی آن‌ها را در نظر گرفت و با توجه به شناسنامه‌ای که از خود در طول دوران حکومت به یادگار می‌گذرانند می‌توان تا حدودی به قضاوت آن‌ها پرداخت، متاسفانه نکات منفی آغا محمدخان در مقابل صفات برجسته آن بیشتر و پر رنگ تر در اذهان عمومی باقی خواهد ماند به طوری که ساده‌ترین صفات کریم خان زند در حد شخصیت اول کتاب برجسته و بهتر بررسی شده است. این را هم نباید فراموش کنیم که نحوه‌ی تصمیمات پادشاهان در در ادوار مختلف علاوه خوی و منش خودشان متناسب با رو حیات و کردار مردمان و افراد همان ادوار قیاس باید بشود، به طوری که در زمان نادر شاه بزرگ هم نحوه کشورداری با چنین خشونت‌های مواجه بوده است در صورتی که در نهایت نادر شاه به عنوان قهرمان ملی در اذهان عمومی شناخته شده و نکات منفی آن بالعکس آغا محمد خان در پس پرده و در سایه باقی مانده است.