نظر م مسعودی برای کتاب صوتی فرستادگان نور

روایت تازه‌ای از معنویت به شکلی نو برای ما مذهب و معنویت به شکل تقدس گرایی و پیروی محض داره تعریف میشه و کم‌کم داریم از اصل دین فاصله می‌گیریم. درست مثل نوگرایی که مولوی در زمان خودش با شمس داشت. من از همون ابتدا احساس کردم دارم چیزی شبیه (ملت عشق) را می‌شنوم دیدگاهی از همه ادیان راجع به صلح و دوستی. سرود همراهی که همه ما را به همبستگی و تفکر وا می‌داره. این که کلیشه‌ای و کورکورانه عمل نکنیم. این‌که در همه جهان و با هر تفکری افرادی هستند که برای رسیدن به ذات الهی تلاش می‌کنند. این‌که همیشه دوازده نور مقدس به همراه رهبر فرهیخته‌شون برای جهان در تلاشند (این قسمت البته با نوع داستان‌پردازی و گویش مو بر تنم راست کرد و احساس کردم در حضور پیامبر عظیم‌الشان و امامان هستم). این که در همه جهان مردم آرزوهای یکسانی برای آرامش و صلح دارند و هیچ ملتی بر دیگری برتری ندارد و البته همیشه تضاد بین خیر و شر بوده و خلاصه همه این بیم و امیدها من را برای رسیدن روزی همراه با صلح جهانی و درک متقابل همه برای زیستن همراه با آرامش و دوستی در کنار هم امیدوار می‌کنه. یک بار دیگه انگار کتاب ملت عشق را شنیدم با تفسیری دیگر و برایم جالب بود. ممنون از کتابراه