نظر دکتر آیدین معتمدین برای کتاب صوتی سفرنامه ناصر خسرو

با سلام. اگر بخوام در مورد کتاب صوتی و فایل صوتی سفرنامه ناصر خسرو نظر بدهم باید بگویم که گویش و خوانش این کتاب به نحو احسن صورت گرفته که جای تقدیر دارد اما، در مورد خود کتاب انتقاداتی وارد هست که تشریح آن‌ها مستلزم تقریر حداقل یک مقاله علمی-پژوهشی مستقل است؛ با این حال به صورت بسیار مختصر به دو تحلیل از این کتاب میپردازم: ۱. ناصر خسرو می نویسد: از تبریز رد شدم، با شاعری قطران نام ملاقات کردم. تبریز یکی از قصبه‌های آذربایجان است و قطران فارسی خوب بلد نبود. ناصرخسرو هنگام بازگشت از سفر و عبور از ارّجان مینویسد: ارّجان با داشتن جمعیتی نزدیک به بیست هزار نفر، شهر نسبتاً بزرگ و آبادی هست. حال سوال من از حاج ناصر این است که خودت اعلام میکنی که سه سال قبل در تبریز زلزله‌ای آمده و جمعیتی نزدیک به چهل هزار نفر را کشته است. شهر باید حداقل ۸۰ هزار نفر جمعیت داشته باشد تا نصف آن در زلزله از بین برود. پس چطور تبریز با داشتن حداقل ۸۰ هزار نفر یک قصبه است اما ارّجان با ۲۰ هزار نفر شهری بزرگ محسوب می‌شود؟ ۲. یکی از علل بدبختی مردم افغانستان همین سفر نامه ناصر خسرو است. حتما می‌پرسید چرا؟ مردم افغانستان در طول هزار سال گذشته کتاب سفرنامه را در مکتب‌های خود خوانده‌اند. از آن جایی که مطالب هر نوشته‌ای بر خواننده تاثیر می گذارد، بنابر این هر افغان ناخودآگاه این امر را در ذهن خود پروانده که یک روز و به ویژه در ایام جوانی کشور خود را ترک کند و روزگار خود را در سایر کشورها و بلاد سپری کند، هر چند این سفر و یا همانا ترک وطن به قیمت رنج کشیدن ها، بی پناهی و وابسته شدن به دیگران باشد غافل از این که ماندن در کشور خود و ساختن آن هزار برابر بهتر از مهاجرت از نوع آوارگی است.