نظر سهیل برندک برای کتاب میدگارد 2: افسانه چشمه کوه مشرق

سلام. اگر بخواهم یک جمله راجع به این کتاب بگویم این هست: جذاب و دوست داشتنی درست مثل جلد یک و حتی بهتر. ایراداتی که در جلد یک بود میشه گفت که واقعا کمرنگ تر شده و داستان هر چی پیش میره جذاب تر میشه. حقیقتا من هری پاتر ندیدم یا نخوندم اما با توجه به چیزهایی که ازش شنیدم میتونم بگویم شباهت های بین میدگارد و هری پاتر در جلد دو تقریبا از بین میره و داستان استقلال خودش رو پیدا میکنه. درست وقتی که فکر میکنین از این جذاب تر نمیشه باز نویسنده قدرتش رو به رخ میکشه، من کتاب های دیگر اقای صالحی رو نخوندم اما اگر به اندازه این کتاب خوب باشند که فوق العادست. اگر کتابخون هستید که باید این کتاب رو بخونین و اگر نیستین هم بهتره که یک امتحانی بکنید قطعا ضرر نخواهید کرد. البته ناگفته نماند که یک سر از مشکلات از جلد یک هنوز باقی مونده مثل نبود فرهنگ ایرانی و کلا چیزی که به ایران مربوط باشه (البته به جز اسم برخی شخصیتها) و سرد و خشک بودن برخی دیالوگ ها البته بی انصافی است اگر بگوییم دیالوگها و جملات شخصیت ها جذاب تر و طبیعی تر نشدند، خوب قطعا این اتفاق افتاده اما میتونست بهتر هم باشه. میشه گفت از این جلد به بعد حوادث تلخ داستان شروع میکنند به بیشتر و بیشتر شدن (یک جاهایی مخاطب کاملا احساسی و سردرگم‌ میشه انگار که واقعا این شخصیت ها زنده‌اند و شما باهاشون همدردی میکنید) خلاصه که از همین جلدهای اول پیدا است که داستان قرار نیست از آن داستان هایی باشد که در اخر همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود، آدم بد داستان به سزای اعمالش میرسه و همه عاشق و معشوق های داستان هم دست در دست هم در غروب آفتاب قدم میزنند، از این خبرها نیست، قراره حرص بخورید، بخندید، گریه کنید، نا امید شید و حتی یک جاهایی از دست نویسنده عصبانی بشوید که چرا فلان اتفاق افتاد.