نظر سارا مجیدزاده برای کتاب ماه بانو

در کل داستان خوب و زیبایی بود و من حقیقتا از خوندنش لذت بردم... هر چند که داستان خالی از ایراد و مشکل نبود. برای مثال یکی از بزرگترین ایرادای داستان که من واقعا تعجب میکنم که نویسنده چطور به اون توجه نکرده بود سن ماه بانو و علی موقع عشق و عاشقی و ازدواج بود... از یه طرف نوشته بود که ماه بانو اون موقع ۲۵ ساله بود و از یه طرف دیگه م نوشته‌ بود که علی ۱۲ سال از ماه بانو کوچک تر بود و این زیاد با عقل جور در نمیاد که یه‌ زن ۲۵ ساله عاشق یه پسر یچه ۱۲ ساله باشه. و از ایراد‌های دیگر داستان این بود که چجوری یهو ارتباط خوب و صمیمی که ماه بانو با دخترانش و نوه هاش و برادرزاده هاش داشت یهویی سرد شد و در اخر فقط حسین بود که به امورات اونها رسیدگی می‌کرد و مخارجشون‌ رو متقبل میشد در صورتی که زن حسین دختر اذر و‌ نوه ماهبانو بود. و اون قسمت داستان که کسی به دروغ به اونها گفت که موسی زنده ست رو هم خوب توضیح نداده بود که چرا کسی باید اونهارو اینطور سر کار بزاره. و یه قسمت از داستان رو که من به هیچ وجه نمیتونم عقلا بپذیرم این بود که ماه بانو خیلی جاها نوشته بود که من از خیلی پزشکان شهر به کار طبابت وارد تر بودم... یا چطور امکان داره پزشکی که اون همه درس خونده از یه طبیب محلی سواد و توانایی کمتری داشته باشه مثلا اونجایی که برادر ماه بانو ماه‌ها تو شهر درمان نشد ولی حکیم در یک چشم به هم‌زدن و در عرض مدت کوتاهی به‌ اون اسانی اون رو مداوا کرد