نظر شایلی فاضلی پور برای کتاب بازی درونی تنیس

درود... این کتاب از تیموتی گالوی که عنوان پدر کوچینگ را گرفته است؛ توصیه می‌کنم. نویسنده در این کتاب از موانع بیرونی و درونی موفقیت و احساس پیروزی نوشته و هم‌چنین درباره‌ی راه‌کارهای طلایی برای پیروز شدن هم نوشته است. پیروزی می‌تواند درونی باشد یا هم درونی و هم بیرونی باشد‌. وی اینجا و اکنون را بهترین موارد تمرکز به معنی توجه نه فکر کردن دانسته است. از قضاوت کردن منع کرده و به دو نوع خویشتن یک و دو که خودآگاه و ناخودآگاه ما هستند اشاره کرده است. وی توضیح داده که توجه به خویشتن یک مانع تراشی می‌کند ولی خویشتن دو، پتانسیل‌های درونی‌مان را به عملکرد مثبت می‌رساند‌. از قرار ندادن معیار سنجش ارزش انسانها چه در تنیس و میدان رقابت و چه در زندگی، بر اساس توانایی‌ها و استعدادها و موفقیت‌های خاص نوشته و آن را عامل استرس و شکست و نادیده گرفته شدن ارزش حقیقی انسانها می‌داند. او از پذیرش موقعیت‌ها و شرایط و تاثیر آن بر بازخورد نوشته است. به بازی درونی اشاره کرده است. بازی حقیقی درون ما اتفاق می‌افتد. از دیدگاه وی، رقیب در مسابقه به مثابه یک دوست می‌تواند باشد نه یک دشمن! چون رقبا عامل ایجاد انگیزه برای نشان دادن و به کارگیری استعدادها و توانایی‌های ما هستند. وی در زمین مسابقه توجه و تمرکز روی دوچیز را ارزشمند می‌داند؛ توپ و راکت! در نهایت از خودآگاهی و ارزشمندی و تاثیر آن بر عملکردهای ما سخن می‌گوید و بسیاری موارد دیگر.