داستان‌هایی درباره اختلالات روانی و این بار هم از سوی دانای کل بیان میشد و هم به درون شخصیت‌ها نفوذ می‌کرد و از زبان آن‌ها دلایل اعمالشان را می‌شنیدم و نوشتن چنین داستان‌هایی به نظرم شجاعت می‌خواهد.
داستان اول_ اتاق شماره ۱۳ _ ابتدا از درون و سپس از بیرون شخصیت فردی را که درگیر اختلال هست بررسی می‌کند.
صحبت کردن مرد با گربه بسیار جالب بود. دیالوگ‌های گربه بسیار جذاب بود.
صدای راوی خوب بود و جناب والی زاده به حق بهترین گوینده این کتاب هستند و صدای گربه را به خوبی اجرا کردند.
داستان دوم _ زندگی اسرار آمیز دستیار خانم میم_ واقعا جالب بود و نویسنده به عمد اسم داستان را وارونه انتخاب کرده بود. در این داستان به خوبی ناتوانی فرد را در برقراری ارتباط عادی و داشتن زندگی نرمال نشان داده می‌شود.
روایت‌ها خوب بود.
داستان سوم_ دختری با بال‌های سنجاقک_ این داستان کاملا تکراری بود و نمونه آن را در فیلم‌های هالیوودی بسیار دیده ایم. داستان فرقه‌های عجیب و من درآوردی که عاقبتی جز تباهی ندارند.
روایت خوب بود.
داستان چهارم_ مطرد_ جالب‌ترین و در واقع قصه گوترین بخش کتاب بود که جنایی بودن آن جذاب ترش می‌کرد ولی نحوه پرداختن به نکروفیلیا (مرده خواهی) بسیار جالب بود و از دید فرد نکروفیل به قضیه نگاه کردن نقطه قوت داستان بود.
روایت خوب بود.
داستان پنجم_ مصاحبه جنجالی_
بخشی که کمتر از بقیه قصه‌ها مرا جذب کرد و البته نوع روایت هم بی تاثیر نبود ولی همین داستان هم نکات جالبی داشت.
روایت این داستان اصلا خوب نبود و گوینده با عجله و بسیار تند می‌خواند و البته بسیار بی احساس و درست مثل شاکرد مدرسه‌ای که می‌خواهد سریع روخوانی کند و از دست معلم خلاص شود.
با سپاس از کتابراه
داستان اول_ اتاق شماره ۱۳ _ ابتدا از درون و سپس از بیرون شخصیت فردی را که درگیر اختلال هست بررسی می‌کند.
صحبت کردن مرد با گربه بسیار جالب بود. دیالوگ‌های گربه بسیار جذاب بود.
صدای راوی خوب بود و جناب والی زاده به حق بهترین گوینده این کتاب هستند و صدای گربه را به خوبی اجرا کردند.
داستان دوم _ زندگی اسرار آمیز دستیار خانم میم_ واقعا جالب بود و نویسنده به عمد اسم داستان را وارونه انتخاب کرده بود. در این داستان به خوبی ناتوانی فرد را در برقراری ارتباط عادی و داشتن زندگی نرمال نشان داده می‌شود.
روایت‌ها خوب بود.
داستان سوم_ دختری با بال‌های سنجاقک_ این داستان کاملا تکراری بود و نمونه آن را در فیلم‌های هالیوودی بسیار دیده ایم. داستان فرقه‌های عجیب و من درآوردی که عاقبتی جز تباهی ندارند.
روایت خوب بود.
داستان چهارم_ مطرد_ جالب‌ترین و در واقع قصه گوترین بخش کتاب بود که جنایی بودن آن جذاب ترش می‌کرد ولی نحوه پرداختن به نکروفیلیا (مرده خواهی) بسیار جالب بود و از دید فرد نکروفیل به قضیه نگاه کردن نقطه قوت داستان بود.
روایت خوب بود.
داستان پنجم_ مصاحبه جنجالی_
بخشی که کمتر از بقیه قصه‌ها مرا جذب کرد و البته نوع روایت هم بی تاثیر نبود ولی همین داستان هم نکات جالبی داشت.
روایت این داستان اصلا خوب نبود و گوینده با عجله و بسیار تند می‌خواند و البته بسیار بی احساس و درست مثل شاکرد مدرسه‌ای که می‌خواهد سریع روخوانی کند و از دست معلم خلاص شود.
با سپاس از کتابراه