نظر نوید برای کتاب صوتی قصه‌های بهرنگ

سلام و عرض ادب. اولین کتابی که خوانده‌ام همین قصه‌های بهرنگ بود. شاید هشت یا نه ساله بودم که بااشتیاق خاصی داستان هارو پشت سر هم می‌خواندم و به عبارتی میبلعیدم. از آن تاریخ به بعد هربار که گذرم به گورستان امامیه تبریز میوفته حتما توقف کوتاهی سر مزار آقا معلم دارم و سلامی عرض میکنم. چقدر زیبا و دلنشین بود و حتی همچنان دلنشین. هربار در بازه خاصی از سن که میخوانی برداشت‌های متفاوت و البته دقیقی برات ایجاد میشهچقدر خوب و بجا جناب بهرنگی تحلیل کردند مسائل روز جامعه رو. ناگفته نماند که بنده شخصا برای صمد خان بهرنگی ارادت خاصی دارم. در آخر یک انتقادی از کتاب راه عزیز داشتمای کاش و صد‌ای کاش شعر‌هایی که به ترکی بودند توسط یک ترک زبان خوانده میشد چون که خیلی از کلمات به حدی اشتباه تلفظ میشد که برای من ترک زبان هم نامفهوم بود و زیبایی بایاتی‌هایی (دوبیتی) که خوانده میشد به معنای واقعی ازبین رفته بودند.