نظر حمیدرضا صدرائی برای کتاب صوتی مارمولک سیاه

کتاب بدی نبود ولی نسبت به اثر دیگه‌ای (طعمه ‌و سایه) که من از این نویسنده خونده بودم کار ضعیف تری بود. البته ناگفته نمونه که داستان‌های پلیسی و معمائی جذاب، پر کشش و شناسنامه دار معمولاً در سیطره نویسندگان اروپا و آمریکا است و نویسندگان سایر کشورها در دیگر قاره‌ها (علی الخصوص در آسیا) هیچوقت نتونستن حتی به گرد پای نویسندگان بزرگی مثل آگاتاکریستی، آرتور کانن دویل، ریموندچندلر، سامرست موام، گراهام گرین، جان گریشام، سیدنی شلدون، ‌دشیل همت، ژرژ سیمنون، فردریک فورسایت، جان گریشام، فردریش دورنمات (و حتی ایزاک آسیموف که پرچمدار داستان‌های پلیسی - تخیلی هست) وسایر بزرگان در این سبک و‌ سیاق برسند و صد البته به جرات میشه گفت در بین نویسندگان این سبک داستان‌ها در دنیا، کشور انگلستان و نویسندگانش در دنیا پیشتاز هستن، هر چند دلیل این مسئله برای من روشن نیست که چرا در کشورهای آسیائی و خصوصاً ایران که در اکثر سبک‌ها نویسندگان به نامی داره، از داشتن نویسندگان مطرح در این ژانر محرومه؟ علی رغم مخاطبان زیادی که داستان‌های پلیسی، جاسوسی، معمائی و جنائی داره.