نظر لیلا کاویانی برای کتاب صوتی داستان جاوید

از اقای فصیح من این کتاب رو گوش کردمو کتاب دل کور با صدای دلنشین اقای قریب پناه. کاش رمان‌های ایرانی رو فقط میشد با صدای اقای قریب پناه گوش داد. من عاشق رمان‌های ایرانی در دوره قاجار و پهلوی هستم مخصوصا اگر داستان درباره تهران قدیم هم باشد با اون حال و هوای کوچه پس کوچه‌ها و زیرگذرهای محله‌های قدیمی تهرون. حال و هوای این دو کتاب به همین شکل بود و بسیار جذاب ولی متوجه شدم نویسنده در هر دو کتاب مسائلی رو باز میکند ولی ادامه نمیدهد و ذهن شنونده درگیرش میشود و شنونده به حال خود رها میشود چرا باید مساله‌ای باشک گفته شود و یا شخصیتی به داستان اضافه میشه ولی هیچی دیگه درباره‌اش نمیشنوی!!! و یا تاریخ‌هایی در کتابها عنوان میشوند که اصلا درست نیستند. مثلا ۳ سال، ۳۰ سال عنوان میشود و… (سوتی‌های نویسنده). ولی درکل من نمیدانم بگم امتیاز نویسنده بالاست یا صدای اقای قریب پناه که اینقدر شیوا روایت میکنن