با درود، در مورد کتاب صوتی پونه، نوشته خانم سوده مقصودی،
این رمان ایرانی را در ده فصل، در ژانر اجتماعی و کمی پلیسی میشنویم، زندگی پرفرازو نشیب پونه که چگونه با ارامش وتلاش، انها را پشت سر میگذارد.
خیلی از ما ممکنه به این سبک از ادبیات علاقه مند نباشیم ولی من لذت بردم، با این که رمان زبان سادهای داشت، اما به داستان لطمهای وارد نکرد، ولی خانم مقصودی بعضی جاها اغراق داشت. ممکن بود بگیم این داستان شبیه قصه هاس، دور از واقعیت هست، حتی اخرشم خوب تموم شد، همه ما قصههایی عجیب و غریب داریم، که از لابه لای آنها، داستانها سر برمی افرازند وخاطرات جالبی به جا میماند، حتی زندگی پونه و محمد، ممکن است برای کسی در این دنیا اتفاق افتاده باشد، میخواستم بگم زندگی تک تک ما داستان است، که هیچ نویسندهای بهتر از خالقمان نمیتواند روایت کند، گاهی نویسندگان عزیز زندگی هایمان را به ما یاد اوری میکنند و به ما میگویند هر کسی دفتری دارد که باید خوانده شود.
من از کتاب بسیار لذت بردم ولی راوی داستان، نه صدای دلنشین دارد نه در گویندگی خبره است و مشکلی دیگهای که وجود داشت و به نظرم مهم است این که شخص اول داستان خانم بود، ولی راوی داستان اقابود، این دو با هم تضاد داشتن این کمی آزار دهنده بود، فقط میشد از داستان لذت برد.
این رمان ایرانی را در ده فصل، در ژانر اجتماعی و کمی پلیسی میشنویم، زندگی پرفرازو نشیب پونه که چگونه با ارامش وتلاش، انها را پشت سر میگذارد.
خیلی از ما ممکنه به این سبک از ادبیات علاقه مند نباشیم ولی من لذت بردم، با این که رمان زبان سادهای داشت، اما به داستان لطمهای وارد نکرد، ولی خانم مقصودی بعضی جاها اغراق داشت. ممکن بود بگیم این داستان شبیه قصه هاس، دور از واقعیت هست، حتی اخرشم خوب تموم شد، همه ما قصههایی عجیب و غریب داریم، که از لابه لای آنها، داستانها سر برمی افرازند وخاطرات جالبی به جا میماند، حتی زندگی پونه و محمد، ممکن است برای کسی در این دنیا اتفاق افتاده باشد، میخواستم بگم زندگی تک تک ما داستان است، که هیچ نویسندهای بهتر از خالقمان نمیتواند روایت کند، گاهی نویسندگان عزیز زندگی هایمان را به ما یاد اوری میکنند و به ما میگویند هر کسی دفتری دارد که باید خوانده شود.
من از کتاب بسیار لذت بردم ولی راوی داستان، نه صدای دلنشین دارد نه در گویندگی خبره است و مشکلی دیگهای که وجود داشت و به نظرم مهم است این که شخص اول داستان خانم بود، ولی راوی داستان اقابود، این دو با هم تضاد داشتن این کمی آزار دهنده بود، فقط میشد از داستان لذت برد.