نظر احسان محمدی برای کتاب نفرین صندلی

در کل کتاب بدی نبود خلاقانه و نشان از نبوغ نویسنده داشت. اما زیاد ارتباط احساسی از لحاظ ترسناک بودن اثر برقرار نکردم، اگر بخوام بصورتی که داستان افشا نشه نظری بدم، باید بگم که با المان اصلی ایجاد وحشت در داستان زیاد ارتباط نگرفتم. در جاهایی از داستان‌های نوعی سعی در فلسفی کردن ماهیت ترسناک المان اصلی وحشت شده بود که به نظرم خام و بدون دیالوگ‌های اثر گذار ناموفق بود. داستان پردازی در جای جای اثر به ذکر بیش از حد جزئیات محیط‌هایی که شخصیت‌های داستان وارد می‌شدند می‌پرداخت و به نظرم مقداری افراطی بود به شکلی که رشته اصلی داستان گسسته میشد، و بیشتر شبیه به اثری تاریخی در توصیف موزه‌ها یا مقبره فراعنه میشد. شخصت پردازی‌ها جای برجسته سازی بیشتری داشت بصورتی که تصویر درستی از شخصیت‌های داستان در ذهنم شکل نمی‌گرفت. البته به جز عبدالله. در پایان به نظرم سیر داستان با سرعت بسیار بالا و عجله مشهودی طی شد و انگار نویسنده در به پایان رساندن داستان عجله داشت. با تمام این اوصاف اثر بدی نبود و امیدوارم در آینده آثاری به مراتب قوی تر و زیباتر از این نویسنده عزیز شاهد باشیم