باسلام، وقتی یک رمانی رو شروع میکنیم، در درجه اول به دید سرگرمی نگاش میکنیم، ولی وقتی استارت این کتاب میخوره، ی دفعه میبینی بای بیماری ودرد اجتماعی که خیلی از خانوادهها درگیرش هستن اشنا میشی. اولا فوری میگی خدارو شکر که سالم هستم ثانیا با مواجهه با افرادی که از کودکان اوتیسم نگهداری میکنن، عملکرد بهتری از خودمون نشون میدیم. بااین اوصاف دیگه فکر کردن به اینکه صدای گوینده چطور بود یا حجم اهنگ کم یا زیاد بود و…اهمیتش رو از دست میده.
سپاس از کتاب راه
سپاس از کتاب راه