با اینکه اصلا تمایل نداشتم (و حقیقتا هنوز هم ندارم) که کتاب‌هایی از این دست (خاطرات شخصی از جنگ و بازمانده ها) رو بخونم؛ ولی بدلیل صوتی بودنش و حداقل یکبار امتحان کردن این ژانر، گوشش کردم و هنوز هم به دوستان و اطرافیانم شاید توصیه‌اش نکنم ولی فکر می‌کنم برای کسانیکه این نوع کتاب رو میخونن خوب باشه. نثر ساده با روایتی واضح، خوانش خوب و البته غمی نهان در سراسر کتاب که نمیدونم عمدی هستش و یا بخاطر خوانش. از اونجایی که داستان خود شخص نویسنده هست، درمورد محتوا نظری نمیدم و در انتها امیدوارم همچین آدم‌هایی احساس تنهایی نکنند و برای نجات دلسرد نشوند.
"تا شقایق هست زندگی باید کرد"
"تا شقایق هست زندگی باید کرد"