نظر جلیل آهنگرنژاد برای کتاب صوتی آخرین دختر

آنهایی که با کار گزارش نویسی در رسانه آشنایی دارند، می‌دانند که این کتاب، لبالب از لحظاتی گزارش گونه از تلخ‌ترین روزها و شبهای یک زندگی وحشت بار است. وحشتی که آتش آن را افراطیگری مذهبی به جان هزاران انسان بی گناه انداخته است. در این کتاب، هیچ یک از پارامترهای یک اثر قوی ادبی که نشان از نبوغ نویسنده داشته باشد، وجود ندارد. اما روایت آنچنان واقعی، عینی و تکان دهنده بیان می‌شود که مخاطب، ناخودآگاه تا پایان کتاب، بی وقفه پیگیر همه‌ی اتفاقات است. به گونه‌ای که ممکن است کم نباشند شنوندگانی که مثل من یک شب تا صبح بیدار بمانند و کتاب را به آخرین جمله‌اش برسانند و در طول مسیر این گزارش‌های زنجیره ای، در اندوه بزرگ گزارشگر و همدردانش شریک شوند. سعی نویسنده در شناساندن گوشه‌هایی از آیین ایزدی، از وجوه مثبت کتاب است اما مخاطب پیگیر را اقناع نکرده است.