نظر مریم مهدی برای کتاب صوتی به لهجه سپیدار

" علی میر میرانی " را با دعوت به برنامه کتاب باز شناختم. اونجا از لحن صریح و بی پرواش جلوی دوربین و در مکالمه با آقای صحت اصلا خوشم نیومد ولی نمی‌دونم چرا تهییج شدم که کتابش را بخوانم و خواندم.
همین صراحت لهجه و جسارت بیانش را در کتابش هم پیدا کردم. " به لهجه سپیدار" شامل دو داستان کوتاه است. اولی یک داستان و روایت از مردی که زخم نامردی به تنش خورده و با ادبیات به اصطلاح " لوطی گونه ای" شرح درد عمیق بی وفایی کشیدن از معشوق و یا دوستانش را مطرح می‌کند.
پر از اصطلاح و عبارت و تکیه کلام‌های جالبی است که باعث شد اتفاقا داستان را دوبار گوشش بدهم و از آنجایی که راوی کتاب هم همان نویسنده است، توانسته دقیقا با لحن و آهنگ کلام، همان منظور واقعی خودش را به مخاطب منتقل کند.
داستان دوم هم یک روایت آیتی است، داستان رشادت‌ها و دلاوری‌های حضرت ابوالفضل در کربلا و واقعه عاشورا. این داستان هم برای من خیلی جالب بود چون تو حالا اصلا همچین مرثیه سرایی با این سبک و حال و هوا از ماجرای عاشورا نشنیده بودم.
اگر این داستان را در روزهای دیگری که حال و هوای دل خودم رنگ و بوی معنوی می‌داشت گوش میدادم حتما خیلی خیلی بیشتر بهم می‌چسبید منتهی متاسفانه مدت هاست اصلا روی این مودها نیستم.
به هر حال قلم آقای میر میرانی و سبک روایتشون را خیلی دوست داشتم. ممنون از کتابراه