سلام به خواننده عزیز
در باره این کتاب باید بگم که اگر دنبال خط داستانی و رمان گونه هستید این کتاب مناسب شما نیست.. این کتاب از جمله کتاب‌هایی هست که هدف اصلی در شرح جزییاته و خواننده توسط ارتباط گرفتن با شخصیت اصلی احساساتی رو تجربه میکنه که همون هدف کتاب هست
یه عده گفتن که داستان بی سر و ته بود ولی بنظرم این کتاب اصلا نیاز به خط داستانی نداشت و بیشتر تصویر سازی فوق العاده‌اش از دنیای کودک دهه شصتی مد نظر هست
مثلا من خودم متولد۸۲ هستم ولی راحت تونستم ارتباط بگیرم و همش یاد بچگی‌های مامانم و خالم میوفتادم
به علاوه اینکه نویسنده در نوشتن کتاب از خودش نبوغ نشون داده و بازی با کلمات خیلی قشنگی داره و این افکار, افکاره یه کودک عادی نیست بلکه یک کودک نابغه هست که ذهن بشدت پویا و زنده‌ای داره
مثلا اینکه پری هر وقت از کسی بدش میومد اونو توی وضعیت بدی تصور میکرد و قاه قاه میخندید (ترکیدن دوستش انقد که آش خورده) خیلی جذاب و با نمک بود و ذهن خبیث و مهربون و کودکانه و طنز کودک رو خوب به تصویر کشیده
به علاوه در مورد وضعیت زندگی مردم متوسط و سطح پایین در دهه شصست خوب تصویر سازی کرده و احساسات پری هم خیلی واضح قابل لمسه و من با گریه هاش احساساتی میشدم مخصوصا اون شبی که مامانش رفته بود بیمارستان
خلاصه که اگر فرد با احساسی باشید غیر ممکنه از کتاب بدتون بیاد چون به محض لمس دنیای پری متوجه هدف نویسنده از نوشتن این کتاب میشید
گوینده هم صدای با نشاط و لطیفی داره و بهترین انتخاب برای این کتاب بوده
در باره این کتاب باید بگم که اگر دنبال خط داستانی و رمان گونه هستید این کتاب مناسب شما نیست.. این کتاب از جمله کتاب‌هایی هست که هدف اصلی در شرح جزییاته و خواننده توسط ارتباط گرفتن با شخصیت اصلی احساساتی رو تجربه میکنه که همون هدف کتاب هست
یه عده گفتن که داستان بی سر و ته بود ولی بنظرم این کتاب اصلا نیاز به خط داستانی نداشت و بیشتر تصویر سازی فوق العاده‌اش از دنیای کودک دهه شصتی مد نظر هست
مثلا من خودم متولد۸۲ هستم ولی راحت تونستم ارتباط بگیرم و همش یاد بچگی‌های مامانم و خالم میوفتادم
به علاوه اینکه نویسنده در نوشتن کتاب از خودش نبوغ نشون داده و بازی با کلمات خیلی قشنگی داره و این افکار, افکاره یه کودک عادی نیست بلکه یک کودک نابغه هست که ذهن بشدت پویا و زنده‌ای داره
مثلا اینکه پری هر وقت از کسی بدش میومد اونو توی وضعیت بدی تصور میکرد و قاه قاه میخندید (ترکیدن دوستش انقد که آش خورده) خیلی جذاب و با نمک بود و ذهن خبیث و مهربون و کودکانه و طنز کودک رو خوب به تصویر کشیده
به علاوه در مورد وضعیت زندگی مردم متوسط و سطح پایین در دهه شصست خوب تصویر سازی کرده و احساسات پری هم خیلی واضح قابل لمسه و من با گریه هاش احساساتی میشدم مخصوصا اون شبی که مامانش رفته بود بیمارستان
خلاصه که اگر فرد با احساسی باشید غیر ممکنه از کتاب بدتون بیاد چون به محض لمس دنیای پری متوجه هدف نویسنده از نوشتن این کتاب میشید
گوینده هم صدای با نشاط و لطیفی داره و بهترین انتخاب برای این کتاب بوده