به نظر من پایان خوبی داشت
چرا که درونمایهی نمایشنامه رو نشون داد که ما آدمها حاضریم از حسادت زندگی دیگران رو خراب کنیم، اما افسوس که بازهم خوشحال نمیشیم
و همینطور دومین نکتهی جالب نمایشنامه این بود که ما واقعا مردهپرستیم، به آدمها تا وقتی زنده هستند عشق نمیورزیم و وقتی دیگه نیستند تازه یادمون میفته که اونها روزی کنارمون زندگی میکردند.
چرا که درونمایهی نمایشنامه رو نشون داد که ما آدمها حاضریم از حسادت زندگی دیگران رو خراب کنیم، اما افسوس که بازهم خوشحال نمیشیم
و همینطور دومین نکتهی جالب نمایشنامه این بود که ما واقعا مردهپرستیم، به آدمها تا وقتی زنده هستند عشق نمیورزیم و وقتی دیگه نیستند تازه یادمون میفته که اونها روزی کنارمون زندگی میکردند.