بوف کور
صادق هدایت یکی از نویسندگان و مترجمان بارزایرانی در عصر معاصر است. وی هم زمان با مشاهیری همچون جمال زاده، بزرگ علوی وصادق چوبک میزیست و از داستان‌نویسان عصر جدید است.
کتاب بوف کور را بارزترین اثر وی میدانند. گفته میشود به دلایل شرایط خاص حاکم بر ایران در زمان نگارش این کتاب وی چند نسخه از این کتاب را به تعداد محدود تهیه و آنرا به جمالزاده که در خارج از کشور بوده میفرستد که با استقبال خواننده مواجه میشود. با رفتن رضا شاه و آمدن محمد رضا کتاب در ایران طور رسمی بطور کامل چاپ شد.
متاسفانه موضوع داستان در محیطی تاریک و مملو از نعشه اول شخص مفرد که راوی موضوع است در دایره پوچی و مرگ ونگاه منفی به زندگی اتفاق میافتد. این نگاه صادق هدایت به زندگی است که در زندگی شخصی وی نیز نمود یافت.
داستان به ظاهر در دوبخش متفاوت نگارش شده ولی در نهایت همچون رویایی سیاه دو بخش آن بطور نامتعارفی با هم ارتباط دارد.
خواندن این کتاب را برای جوانان با انگیزه و افرادی که دچار بحران روحی و روانی هستند توصیه نمیکنم، چون جوی مملو از یاس و نا امیدی و بدبینی به زندگی و اطرافیان، فقر، نعشگی و اعتیاد به مسکرات و مواد افیونی، سیر در عالم واهی و.... را القا میکند.
صادق هدایت در سال 1326 به فرانسه میرود، در سال 1330 در حالیکه همچون گذشته دچار بحران شدید روحی بوده، تمامی دست نوشته‌هایش را سوزانده و در 48 سالگی خودکشی میکند.
از آنجایی که کتاب فوق از اولین تجارب نویسندگان ایرانی در سبکی روانشناختی و فیلسوفانه در نگاه به انسان و جامعه ایران است آشنایی با آن برای خواننده فرهیخته جالب است.
گویش استاد بهروز رضوی ارزش اثر را دوچندان کرده به نظر میرسد تاثیر آن از مطالعه خود کتاب بیشتر است.
صادق هدایت یکی از نویسندگان و مترجمان بارزایرانی در عصر معاصر است. وی هم زمان با مشاهیری همچون جمال زاده، بزرگ علوی وصادق چوبک میزیست و از داستان‌نویسان عصر جدید است.
کتاب بوف کور را بارزترین اثر وی میدانند. گفته میشود به دلایل شرایط خاص حاکم بر ایران در زمان نگارش این کتاب وی چند نسخه از این کتاب را به تعداد محدود تهیه و آنرا به جمالزاده که در خارج از کشور بوده میفرستد که با استقبال خواننده مواجه میشود. با رفتن رضا شاه و آمدن محمد رضا کتاب در ایران طور رسمی بطور کامل چاپ شد.
متاسفانه موضوع داستان در محیطی تاریک و مملو از نعشه اول شخص مفرد که راوی موضوع است در دایره پوچی و مرگ ونگاه منفی به زندگی اتفاق میافتد. این نگاه صادق هدایت به زندگی است که در زندگی شخصی وی نیز نمود یافت.
داستان به ظاهر در دوبخش متفاوت نگارش شده ولی در نهایت همچون رویایی سیاه دو بخش آن بطور نامتعارفی با هم ارتباط دارد.
خواندن این کتاب را برای جوانان با انگیزه و افرادی که دچار بحران روحی و روانی هستند توصیه نمیکنم، چون جوی مملو از یاس و نا امیدی و بدبینی به زندگی و اطرافیان، فقر، نعشگی و اعتیاد به مسکرات و مواد افیونی، سیر در عالم واهی و.... را القا میکند.
صادق هدایت در سال 1326 به فرانسه میرود، در سال 1330 در حالیکه همچون گذشته دچار بحران شدید روحی بوده، تمامی دست نوشته‌هایش را سوزانده و در 48 سالگی خودکشی میکند.
از آنجایی که کتاب فوق از اولین تجارب نویسندگان ایرانی در سبکی روانشناختی و فیلسوفانه در نگاه به انسان و جامعه ایران است آشنایی با آن برای خواننده فرهیخته جالب است.
گویش استاد بهروز رضوی ارزش اثر را دوچندان کرده به نظر میرسد تاثیر آن از مطالعه خود کتاب بیشتر است.